Stórmót í Djúpavík til minningar um Pál Gunnarsson

Fjölmargir hafa þegar skráð sig til leiks á stórmóti Hróksins í Djúpavík á Ströndum, sem helgað er minningu Páls Gunnarssonar, og fer fram helgina 20.-22. júní. Mótið er öllum opið og eru vegleg verðlaun í mörgum flokkum.

Tefldar verða 9 umferðir, þrjár föstudagskvöldið 20. júní og sex laugardaginn 21. júní. Umhugsunartími er 20 mínútur fyrir hverja skák. Sunnudaginn 22. júní fer svo fram hraðskákmót í Trékyllisvík.

Meðal skákmeistara sem þegar hafa skráð sig til leiks eru Björn Þorfinnsson, Róbert Harðarson, Elvar Guðmundsson, Einar K. Einarsson og Guðfríður Lilja Grétarsdóttir.

Þá mun vinir og félagar Páls Gunnarssonar úr Hróknum fjölmenna og segir Sigrún Baldvinsdóttir dagskrárstjóri hátíðarinnar að menn hafi boðað komu sína siglandi, fljúgandi, ríðandi og akandi.

1. verðlaun á minningarmótinu eru 100 þúsund krónur, 2. verðlaun 50 þúsund, 3. verðlaun 30 þúsund, 4. verðlaun 20 þúsund og 5. verðlaun 15 þúsund.

Þá eru veitt verðlaun fyrir besta frammistöðu Strandamanna, stigalausra skákmanna og skákmanna með minna en 2200 stig. Í hverjum flokki eru 1. verðlaun 15 þúsund, 2. verðlaun 10 þúsund og ný bók í 3. verðlaun.

Ennfremur eru veitt 15 þúsund króna verðlaun fyrir bestan árangur kvenna, heldri borgara og grunnskólabarna, auk bókavinninga. Fleiri eiga von á glaðningi, en meðal verðlaunagripa verða handunnin listaverk af Ströndum.

Þá verða vegleg verðlaun á hraðskákmótinu, sem haldið verður í kjölfar atskákmótsins.

Skákmenn á öllum aldri eru hvattir til að skrá sig sem fyrst til þátttöku hjá Róbert Harðarsyni ([e-mail]) eða hjá Sigrúnu Baldvinsdóttur í ([e-mail], sími 698-7307) og mun hún m.a. hjálpa fólki við að finna gistingu og veita upplýsingar um hátíðina að öðru leyti.

Gistingu er hægt að fá í Hótel Djúpavík og víðar í Árneshreppi, auk þess sem tjaldstæði er í Trékyllisvík og Norðurfirði. Gestir í Árneshreppi, sem er afskekktasta sveit á Íslandi, eiga í vændum að kynnast stórbrotinni náttúru og sögu við ysta haf.

Páll Gunnarsson (1961-2006) tók þátt í stofnun Hróksins 1998 og tefldi flestar skákir allra liðsmanna félagsins á Íslandsmóti skákfélaga. Páll, sem ættaður var af Ströndum, var einn traustasti liðsmaður Hróksins og tók virkan þátt í skáklandnáminu á Grænlandi. Með mótinu vilja vinir hans, félagar og fjölskylda heiðra minningu þessa góða drengs.

Á þessari síðu segjum við fréttir af hátíðinni og minnumst Páls vinar okkar.

Hann var drengur góður

Eftir Hrafn Jökulsson. 

Það er sárt að kveðja góðan vin þegar sól er í hádegisstað.

Á þeim sex árum sem Hrókurinn tók þátt í Íslandsmóti skákfélaga tefldi félagið fram eitt hundrað skákmönnum. Sá listi geymir nöfn keppenda frá fimmtán þjóðlöndum; þarna eru sautján stórmeistarar, tugir íslenskra grunnskólabarna, áhugamenn úr öllum áttum og á öllum aldri. Þetta er glæsilegur listi og endurspeglar kjörorð Hróksins og alþjóðaskáksambandsins: Við erum ein fjölskylda.

Páll Gunnarsson tefldi flestar skákir allra Hróksmanna á Íslandsmóti skákfélaga. Hann var jafnan í liðinu þegar blásið var til orustu á reitunum 64.

Páll tók þátt í stofnun Hróksins haustið 1998, þegar nokkrir glaðbeittir félagar á Grandrokk við Klapparstíg ákváðu að ganga í þjónustu skákgyðjunnar. Þarna voru sumir af flinkustu skákmeisturum landsins, harðsnúnir amtörar og metnaðarfullir byrjendur. Grandrokk var á þessum árum suðupottur skemmtilegheita, þarna voru bóhemar og bifvélavirkjar, sjómenn og sukkarar, listamenn og lögfræðingar.

Palli lét ekki mikið fyrir sér fara í þessum félagsskap, enda var hann að upplagi einhver kurteisasti maður sem ég hef kynnst. Hann var hógvær og ljúfur í viðkynningu og drengur góður. Aldrei heyrði ég hann hallmæla nokkrum manni, og fáum skákmönnum hef ég kynnst sem kunnu jafn vel að taka sigri og ósigri. Sjálft taflið var honum nautn og afþreying, dvöl frá heimsins amstri.

Páll hafði enga þörf fyrir að vera miðdepill í samkvæmum eða senuþjófur á mannamótum, en hann hafði góða nærveru og á góðum stundum var stutt í glettnisblikið í augunum. Hann var vel lesinn en flíkaði ekki fróðleik og aldrei man ég eftir að hann hafi reynt að þröngva skoðunum sínum upp á fólk.

Nema einu sinni. Þá var Palla óvenju mikið niðri fyrir. Hann hafði rekist á nokkrar skákir á Internetinu með ungum rússneskum stórmeistara sem við hinir þekktum þá hvorki haus né sporð á. Þetta var Vladimir Malakhov, tæplega tvítugur læknanemi í Moskvu, á hraðferð upp stigalistann. Og það sem meira var: Þessi Malakhov reyndist nota sama kerfi í Sikileyjarvörn og Páll Gunnarsson. Um þessar mundir vorum við Hróksmenn að púsla saman liði í 1. deild og ætluðum að freista þess að vinna Íslandsbikarinn í fyrstu tilraun. Vladimir Malakhov varð eitt skæðasta leynivopn Hróksins þann sigurvetur - þökk sé Palla sem snaraði upp veskinu og greiddi flugmiða frá Moskvu fyrir eitt stykki Malakhov með sælkerasmekk á Sikileyjarvörn. Seint gleymi ég ánægjusvipnum á Palla þegar ég sýndi honum Malakhov að tafli fyrir Hrókinn.

Svona var Palli. Höfðingi, án þess að gera tilkall til nokkurrar tignar. Hann var hjálpsamur og örlátur, og reyndist mörgum vel.

Palli tók þátt í skáklandnámi Hróksins á Grænlandi frá upphafi og var meðal keppenda á fyrsta alþjóðlega skákmótinu í sögu Grænlands, sumarið 2003 í Qaqortoq. Sú ferð var ævintýri. Páll naut sín vel á Suður-Grænlandi enda bauð skákgyðjan upp á einstæða veislu: skákmeistarar frá tíu löndum, íslenskir áhugamenn, börn, fréttamenn, skemmtikraftar, skólamenn, pólitíkusar og grænlenskir vinir á öllum aldri áttu saman dýrðlega sólardaga. Við Palli vorum sammála um að Eiríkur rauði hefði vitað hvað hann söng þegar hann sannfærði fjölda Íslendinga um að Grænland væri fyrirheitna landið. Við komumst að þeirri niðurstöðu þar sem við sátum í grasinu fyrir innan listilega hlaðinn vegg Hvalseyjarkirkju - og tefldum fyrstu skákina sem sögur fara af í því sögufræga guðshúsi.

Á stundu sorgarinnar er gott að geta leitað uppi í minningunni liðna sólardaga.

Við, félagar hans og vinir í Skákfélaginu Hróknum, horfum í sárum trega á eftir heiðursmanninum Páli Gunnarssyni. Móður hans, stjúpföður, systkinum og öðrum ástvinum votta ég mína dýpstu samúð.

Per ardua ad astra. Gegnum þjáningarnar til stjarnanna.

(Birtist í Morgunblaðinu 23. maí 2006.)

Ljósmyndin sýnir Pál og Hrafn að tafli í Hvalseyjarkirkju á Grænlandi, sumarið sólríka 2003, þegar Hróksmenn héldu fyrsta skákmótið í sögu Grænlands.

Vinátta, virðing og traust

Eftir Finnboga Gunnlaugsson. 

Ég kveð í dag minn góða starfsmann og vinnufélaga Pál Gunnarsson sem fallinn er frá um aldur fram. Páll hafði starfað hjá Samskipum í tuttugu ár þegar hann lést og langmestan þann tíma á þeim sviðum í fyrirtækinu sem ég hafði og hef með að gera. Nú síðustu sex árin störfuðum við saman í Ísheimum sem er frystivörumiðstöð Samskipa - Páll hafði starfað þar frá upphafi en hún var tekin í notkun árið 1998.

Það eru vart til nógu sterk orð til að lýsa Páli sem starfsmanni en ég verð að segja, að Páll var, að öðrum ólöstuðum, einn sá allra besti starfsmaður sem ég hef haft í vinnu allan þann tíma sem við unnum saman. Hann var harðduglegur, samviskusamur, og fljótur að ná réttum tökum á því sem honum var falið enda bráðvel gefinn.

Páll var sá maður sem ég gat ávallt treyst á þegar mikið lá við og lítill fyrirvari var til stefnu við þau verkefni sem við þurftum að glíma við í frystigeymslum Samskipa við losun og lestun gáma og skipa á öllum tímum sólarhringsins. Hann gat leyst alla aðra stafsmenn af þegar þess þurfti og var þá alveg sama á hvaða sviði var og kom það sér afskaplega vel fyrir vinnustaðinn.

Páll sagði oft ekki mikið en gerði þeim mun meira en alltaf var gaman að tala við hann þegar hann vildi koma skoðunum sínum á framfæri því hann lá heldur ekki á þeim og var vel inni í öllum málum þjóðlífsins og hafði að mínu mati mikla réttlætiskennd sem marga skortir í dag. Þessir kostir Páls urðu til þess að hann skapaði sér ávallt virðingu og traust samstarfsmanna sinna á hverjum tíma og skipti þá ekki máli á hvaða aldri þeir voru.

Hann var í fyrsta hópi nemenda sem útskrifuðust 2002 úr Hafnarskóla sem var stofnaður árið 2001 af Samskipum, MFA og Eflingu þar sem námsskráin var fjölbreytt og námið alls 250 stundir. Framkvæmdarstjóri MFA, sem hafði yfirumsjón með náminu, hringdi í mig til að segja mér hversu afburðavel Páll hefði staðið sig í þessu námi og svaraði ég því til að það kæmi mér ekki á óvart. Hann tók meirapróf á bíl á síðasta ári og eins og allt annað sem hann tók sér fyrir hendur var það honum létt verk.

Ég hafði ekki mikið samband við Pál utan vinnu en það kom þó fyrir þegar skemmtanir voru hjá fyrirtækinu og var hann þá alltaf glerfínn og sjálfum sér og öðrum til sóma og hafði vit á því að láta sig hverfa þegar leikar stóðu sem hæst. Hann talaði aldrei illa um annað fólk í mín eyru ef undan er skilinn einn ónefndur stjórnmálamaður sem hafði ekki sömu sýn á velferð þjóðmála sem Páll hafði.

Þessir síðustu dagar hafa verið erfiðir fyrir okkur sem störfuðum með Páli eftir að hann fór frá okkur í síðasta sinn en um leið fyrir mig og ég held ég geti talað fyrir munn annarra sem unnu með honum að efst í huga okkar er þakklæti yfir því að hafa fengið að starfa með svo góðum dreng eins lengi og raun varð á en um leið söknuður yfir því að hafa hann ekki lengur á meðal okkar. En hann mun ekki gleymast og hans mun oft verða minnst á okkar vinnustað fyrir allt það góða sem hann hafði fram að færa. Fjölskyldu Páls færi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur því þar er söknuðurinn mestur.

Birtist í Morgunblaðinu 23. maí 2006.

Þá skein sól í heiði

Eftir Jóakim Hlyn Reynisson

Þó árunum hafi stöðugt fjölgað sem liðin eru frá samveru og ærslafullum bernskuárum okkar Palla, frænda míns og vinar, var ekkert sem sleit þann streng sem þá var hnýttur á milli okkar. Og nú þegar Palli er horfinn sjónum og engin verða tækifærin til að endurnýja félagsskapinn sem þá var, sækja fram minningarnar hver af annarri og það er líkast því sem öll liðnu árin hafi meitlað þær enn skýrari litum. Þá skein sól í heiði, uppátækin og pælingarnar óendanlegar og fölskvalaus gleðin allsráðandi. Já, minn kæri frændi, það voru góðir tímar sem við áttum saman.

 

En ský hefur dregið fyrir sólu, þungur harmur er kveðinn að fjölskyldu og vinum. Sú taug, sem bernskan bjó í brjóstum okkar, er nú þanin og á hana reynt. Hversu andvaralaus er okkur ætlað að vera? Hvers vegna ekki megnað að skilja? Sá, sem hafði svo mikla hæfileika, svo mikla mannkosti og svo einlægt hjarta, að hann skuli nú horfinn, langt, langt um aldur fram, verður okkur ómældur harmur um alla tíð.

En minningin um Palla er skýr. Einlægt brosið, kímnin og væntumþykjan. Stjarna hans skín hátt á himni, hans góða hjartalag og hógværa lífhslaup, sá bautasteinn sem eftir er skilinn í huga okkar. Úr fjarlægð sendi ég innilegar samúðarkveðjur til móður og systkina, fjölskyldu allrar og vina. Kæri Palli, far þú sæll um nýjar lendur.

Birtist í Morgunblaðinu 24. maí 2006.