Vinátta, virðing og traust

Eftir Finnboga Gunnlaugsson. 

Ég kveð í dag minn góða starfsmann og vinnufélaga Pál Gunnarsson sem fallinn er frá um aldur fram. Páll hafði starfað hjá Samskipum í tuttugu ár þegar hann lést og langmestan þann tíma á þeim sviðum í fyrirtækinu sem ég hafði og hef með að gera. Nú síðustu sex árin störfuðum við saman í Ísheimum sem er frystivörumiðstöð Samskipa - Páll hafði starfað þar frá upphafi en hún var tekin í notkun árið 1998.

Það eru vart til nógu sterk orð til að lýsa Páli sem starfsmanni en ég verð að segja, að Páll var, að öðrum ólöstuðum, einn sá allra besti starfsmaður sem ég hef haft í vinnu allan þann tíma sem við unnum saman. Hann var harðduglegur, samviskusamur, og fljótur að ná réttum tökum á því sem honum var falið enda bráðvel gefinn.

Páll var sá maður sem ég gat ávallt treyst á þegar mikið lá við og lítill fyrirvari var til stefnu við þau verkefni sem við þurftum að glíma við í frystigeymslum Samskipa við losun og lestun gáma og skipa á öllum tímum sólarhringsins. Hann gat leyst alla aðra stafsmenn af þegar þess þurfti og var þá alveg sama á hvaða sviði var og kom það sér afskaplega vel fyrir vinnustaðinn.

Páll sagði oft ekki mikið en gerði þeim mun meira en alltaf var gaman að tala við hann þegar hann vildi koma skoðunum sínum á framfæri því hann lá heldur ekki á þeim og var vel inni í öllum málum þjóðlífsins og hafði að mínu mati mikla réttlætiskennd sem marga skortir í dag. Þessir kostir Páls urðu til þess að hann skapaði sér ávallt virðingu og traust samstarfsmanna sinna á hverjum tíma og skipti þá ekki máli á hvaða aldri þeir voru.

Hann var í fyrsta hópi nemenda sem útskrifuðust 2002 úr Hafnarskóla sem var stofnaður árið 2001 af Samskipum, MFA og Eflingu þar sem námsskráin var fjölbreytt og námið alls 250 stundir. Framkvæmdarstjóri MFA, sem hafði yfirumsjón með náminu, hringdi í mig til að segja mér hversu afburðavel Páll hefði staðið sig í þessu námi og svaraði ég því til að það kæmi mér ekki á óvart. Hann tók meirapróf á bíl á síðasta ári og eins og allt annað sem hann tók sér fyrir hendur var það honum létt verk.

Ég hafði ekki mikið samband við Pál utan vinnu en það kom þó fyrir þegar skemmtanir voru hjá fyrirtækinu og var hann þá alltaf glerfínn og sjálfum sér og öðrum til sóma og hafði vit á því að láta sig hverfa þegar leikar stóðu sem hæst. Hann talaði aldrei illa um annað fólk í mín eyru ef undan er skilinn einn ónefndur stjórnmálamaður sem hafði ekki sömu sýn á velferð þjóðmála sem Páll hafði.

Þessir síðustu dagar hafa verið erfiðir fyrir okkur sem störfuðum með Páli eftir að hann fór frá okkur í síðasta sinn en um leið fyrir mig og ég held ég geti talað fyrir munn annarra sem unnu með honum að efst í huga okkar er þakklæti yfir því að hafa fengið að starfa með svo góðum dreng eins lengi og raun varð á en um leið söknuður yfir því að hafa hann ekki lengur á meðal okkar. En hann mun ekki gleymast og hans mun oft verða minnst á okkar vinnustað fyrir allt það góða sem hann hafði fram að færa. Fjölskyldu Páls færi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur því þar er söknuðurinn mestur.

Birtist í Morgunblaðinu 23. maí 2006.